Diktatör ruhlum

Anlatmak istediğim şeyi anlamayacağından okadar eminimki..Ateşin hissetiğim sıcaklığı ama göremediğim rengi gibisin adeta. Nerde tutuştuğun belli diil. Acımsız cezalar dağıtan diktatörler gibi beyninde dizelediğin hayat kurallarınla yaktığın ve mahvettiğin bir şehir gibiyim. Yollarım yıkılmış ve köprülerim çökmüş. Onarılmayı bekleyen kalbim hasarlı gökdelenlere eş değer sanki. Dipsiz bucaksız bir kuyu olan beynim çektikçe gelmeyen sularımla dolu. Ellerime aldığım çakıl taşlarım attığım anda ses çıkarmayı bile beceremiyorlar. Zor ve süprizlerle dolu hayat yaşamaya değer diye ilerlerken yollarda bir türlü anlayamadığım, adını belirleyemediğim ve sayfalarını çeviremediğim bir kitap gibisin. Yinede elimden düşesin yok. Yatağımın baş ucu süsü, gecemin ayı ve günümün güneşisin. Nasıl tarif etsem bilmiyorum. Acaba sessiz kalıp söndürmeyemi çalışsam yoksa nefes alarak büyütmeye devammı etsem? Okadar tutarsız ki hislerim her konuda, ama gel gör ki noktalarım ve virgüllerim bi okadar yerleşmiş şekilde hayat sayfalarıma. Bildiğine ve hissetiğine okadar eminimki harflerimi..