Savumasız yağmur tanecikleri gibi düşer yerlere benim aşklarım. Düştüğü yerlerde iz bıraktığı gibi oluşması ile silinmesi bir olur nedense. Açıklayamadığım kan dolaşımı, heyecan ve ürperti bir arada kaplar bedenimi. Yüzümdeki saf gülümseme içimdeki garip titreme kendini dışa vurur. Dik duramam sevdiğimin karşısında, bakamam ellerine...Elleri dokunsa keşke bana, gözleri görse keşke içtenliğimi ve sevgimi..keşkelerle doldurmak zorunda kalmasam keşke yazımı, keşkelerle yaşamak zorunda kalmasam keşke günlerimi..Dalmasam uzaklara, bakmasam sana, titremese keşke aşk sözcükleri dilimde..Elimi tut diye uzatmasam keşke ellerimi, kalbimi açmaya çalışmasam keşke..beklemesem o gelmicek mektupları, dinlemesem çalmıyacak kapımı...Hissetmesem istenilmeyen şeyleri, görmesem kafamda büyüttüğüm SENLERİ.
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen