Tarif

Hüzün. Yorgunluk. Yılmak. Sevmek. İstemek. Hayat. Umut. HAYAL. Buna benzer daha tonlarca kelime daha ruhuma eş değer. En çokta ruhumun yorgun hali beni engelleyen. Bir türlü dinlendiremediğim, özü kaybolmuş yorgunluğu ruhumun. Özü kaybolmuş bu yüzden bir türlü çıkamıyorum bu karmakarışık kafamın içinden. Sevmek. Ürettiğim sevgiden çok kaldı depomda, bir türlü çıkaramıyorum elimden. Hep taşıyorum içimde, o derece ki ağır geliyor bedenime. Çözemediim kelimeler cümleler kovalayışlar beynimde. Düğümlü kalmış bedenimde, ısrarla kalmaya devam ediyor. Konuşmak. Hiç bir şeye fayda etmiyor, okadar yalancı ki bu konuşmalar, yoluma daha da engel oluyor. Karamsarlık. Hiç bana uğramaz dediğim, şimdi ise koynumdan çıkmasını bilmeyen tanım. Yudum yudum her nefesim sanki, hissederek ağlamalarım artık. Hiç olmam dediğim hallerdeyim, sonu başı belirsiz. Neden. Onu aramayı bırakalı baya oldu. Nedensiz kabul ettiğim doğasal bir güç gibi halim. İsimler. Kafamda belli belirsiz tonlarca isim, hepsinin yanında yine kafamda ürettiğim resimlerim. Gece sahnelerime dahil olmayı becerebilen isimler, en çok gitmesini ve silinmesini istediğim ama aksine inatla dilime kazınmış isimler. Dilimden uçuşan her kelimenin içinde gizli saklı uyuyan isimler. Hbersiz cığlıklarım, gece sohbetlerim karşılıksız, dalmalarım, düşüncelerim ve hayallerim hepsi peşime düşmüşler yine. Kovalamaktan bıktığım bu ruh halimi anlatmak ne kadar zor yazarken anlıyorum. Yazarken anlıyorum dipsizliğimi ve en önemlisi yanlızlığımı. Devireceğim gün geldiğinde bu saçma karmaşıklığı, çiçeklerle süsleyeceğim hayallerimdeki en büyük damgayı.