(Düşündükçe kayboluyoruz açıklığa varmamız gerekirken, düşsüz yaşanılmazken bu çıkmaz yolu taşları ile aşmak gerekir bazen zor olsa bile. Kendimizi avutmak yerine gerçeklerin yüzüne bakabilmek güçlendirir bizi. Bazen acı çeksek bile en doğru yol herzaman budur. Acıları yanımızda taşıdıkça yolumuz ağırlaşır, önemli olan ilerlerken acıları da bir bir kenara atabilmektir. Düşünmek insanaözgü bir güç, bunu kullanmasak insanlığımızın ne özelliği kalır ki? Düşündüğüm yollarda aşamadığım engelleri dökmeye çalıştığım yazılardan biri yine..)
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen